Het regent, het regent..

Vanmorgen keek ik uit het hotelraam en het viel gelijk op: natte straten. Nog eens goed kijken, en ja. Het regende.

Eerst maar ontbeten bij een koffiezaakje verderop, die prima sandwiches serveert en koffie die best wel naar koffie smaakt. Daarna weer de Suica card in de aanslag voor de metro, want na wat speurwerk van Gerard zouden we bij een festivalletje uit moeten komen in Sunshine City (of Rain City, in dit geval). Wat we over het hoofd hadden gezien, was dat dit gebeuren pas rond 17:00 uur 's middags begon. Dus we besloten om daar wat door de wijk te lopen, er is immers meer dan genoeg om naar te kijken en te beleven. 

En zoals gebruikelijk hier, was hier ook weer een winkel met grijpklauw-automaten. Helaas allebei geen geluk gehad. Ze stoppen hier trouwens van alles in die automaten: snoep, knuffels, anime-figurines,sleutelhangers,opbergdoosjes. Verzin het. 

Toen we een overdekt gedeelte in liepen (wat fijn was met die regen), zagen we op de borden een observatorium aangegeven. We volgden die bordjes tot aan de lift, die ons met een noodgang naar de 60e verdieping bracht. Net als in de Skytree Tower konden we helemaal rondom lopen, maar het was nu veel bewolkter. Toch een mooi uitzicht weer over de stad. 

Daarna was het even dubben wat we gingen doen, maar dankzij de portable wifibox kunnen we overal moeiteloos 'even' iets opzoeken. Na eerst een hamburger te hebben gegeten, gingen we naar het Mori Art Museum. Daar zagen we allerlei soorten kunst, en wat me het meest aangreep was de serie foto's van de verwoestingen na de aardbeving hier in 2011. Hele landschappen verwoest, dat komt wel even binnen.. 

Na het museum besloten we om terug te gaan naar het hotel, om daar weer even op te frissen. De terugweg in de metro zaten we best wel in de spits, dus we waren blij dat we onze stop hadden bereikt! 

Omdat het nog steeds regende, wilden we niet al te ver weg om te eten. In een zijstraatje zo'n 100 meter hiervandaan, kwamen we een klein restaurantje tegen. Geen Engels menu, maar wie niet waagt.. Of nouja, Google Lens bood gelukkig uitkomst. Hoewel sommige vertalingen wat gebrekkig zijn (ik scande vanmiddag een menubord waar ze dus kennelijk 'kwijlende kip' verkopen 😂), ging het menu binnen een stuk soepeler. Dus we bestelden een biertje, twee voorgerechtjes en ook gelijk de hoofdgerechten. Het restaurantje was zo klein, dat we de plekken telden en niet verder kwamen dan 17. En dan zit het echt tjokvol. Naast ons aan de bar zat een man die aan ons vroeg waar we vandaan kwamen, en aan ons vertelde dat hij voor zakenreizen al eens in Nederland was geweest, in Breda! It's a small world.. 

Maar na weer heerlijk te hebben gegeten, liepen we terug naar het hotel. En nu heb ik weer een video erbij dankzij de GoPro, en deze blog getypt. 

Morgen vroeg laten we dit hotel achter ons, en gaan we de chaos op Tokio Station trotseren om bij de Shinkansen (de trein naar Osaka, die ik dacht 400+ km per uur gaat) te komen. Stel je Utrecht Centraal voor, in de spits. En dan keer drie. 

Het wordt een uitdaging. Maar die ga ik graag aan!