Osaka Castle, rust en Kyoto

Gister kwamen we tot de conclusie dat we allebei toch wel toe waren aan een dagje rust. Dit vanwege spierpijn en echt vermoeide voeten. We lopen hier makkelijk 10 kilometer op een dag. Maar er is hier ook zo veel te doen, en te kijken! Is gewoon zonde als je dat niet doet terwijl je hier bent. 

Dus we besloten om wel wat te gaan doen, en het werd Osaka Castle. Leuk feitje; op de eerste dag Osaka heb ik een sneeuwbolletje gekocht van.. juist, Osaka Castle. Voor Osaka Castle ligt een heel park, en net als dat we wel vaker hebben gezien, zijn er heel vaak schoolklassen die allerlei tripjes maken. Een paar kinderen begonnen enthousiast 'Hello! Hi!' naar ons te roepen, dus we groetten ze netjes terug. 

In Osaka Castle konden we met de lift naar boven, naar de 5e verdieping. Op de 8e kon je ook weer buitenom lopen, dus toeristen dat we zijn, liepen we nog een aantal trappen op om daar het uitzicht te bekijken. 

Toen we ook in het Castle wat rond hadden gekeken, gingen we verderop in de buurt van het metrostation even lunchen. Daarna hielden we t voor gezien, en gingen we terug naar het hotel. In de avond zijn we naar de supermarkt hier op de hoek gelopen, en hebben we wat dingetjes gekocht als avondeten. Echt prima, zelfs de supermarkt-sushi hier smaakt prima! Ondertussen maakten we plannen voor vandaag, en het werd Kyoto! 

Vanmorgen deed ik m'n gordijn open, en ik zag alleen maar mensen met paraplu's lopen en het zag er wel naar uit dat het flink door aan het regenen was. Maar dat gaan we deze reis mooi niet laten verpesten! Dus nadat we vanmorgen een prima ontbijt op hadden en nog een paraplu en regenjas hadden gescoord, gingen we op weg naar Kyoto (grappig taalfeitje; het Japans heeft best wel wat leenwoorden uit het Engels, dus een regenjas is hier een reinkoto). Dit was iets meer dan een uurtje reizen, maar de metro's en treinen rijden hier zo stipt en vaak, dat we bij een overstap amper hoeven te wachten. 

Eenmaal in Kyoto pakten we een taxi naar de zilveren tempel. Gerard spreekt een klein beetje Japans, dus hij kon de taxichauffeur uitleggen waar we heen wilden. Er was wel een kleine verwarring, kennelijk lijken 'goud' en 'zilver' qua uitspraak heel erg op elkaar, maar met een plaatje van Google wist de chauffeur wel dat hij naar de zilveren tempel moest rijden. Daar moesten we nog een klein stukje lopen, maar er zat een lief oud dametje bij een winkeltje met een bak paraplu's, dus ik besloot er ook nog een te kopen. Gelukkig was het bij aankomst bij de tempel zo rustig! En dat maakte alles zo veel mooier. We liepen daar door de tuin een hele route, en het was zo groen en mooi, dat ik 't nog steeds wel een beetje onwerkelijk vind om hier echt te zijn. 

Naast de tempel zat nog een heel stuk waar we omhoog konden lopen, en onderweg zagen we verschillende watervallen. Naast het looppad zat ook een beekje wat hard naar beneden stroomde. Ik was maar weer wat blij met de GoPro die ik bij me heb. 

Weer beneden, pakten we weer een taxi. Ditmaal naar de Fushimi Inari Shrine En de torii gates. Toen Gerard dit voor onze vakantie doorstuurde, reageerde ik al dat het me heel vet leek. En dat was het ook, wauw! Wel weer iets meer toeristen waar je dan even voor moest wachten omdat er een foto gemaakt moest worden, maar hoe verder omhoog we liepen, hoe rustiger het werd. Ik heb hier zulke gave foto's en video's gemaakt.

Het was wel een behoorlijke klim. Een missie. Maar het is ons gelukt, we hebben de top op 233 meter hoogte bereikt! Nu heb ik best wel de conditie van een stuk aangereden wild, maar ik moest en zou naar boven. Anders zou ik toch bang zijn dat er zo'n zweem van 'ja, maar' omheen bleef hangen. Toen we in-de-lijk boven waren, hebben we even uitgepuft (naast dat we dat onderweg ook al n paar keer hadden gedaan) en zijn we toen de weg naar beneden weer gaan zoeken. Ook dat duurde nog wel even, rond 15:50 uur waren we boven en rond 16:40 liepen we weer richting het station. We waren afgepeigerd, doorweekt maar wel voldaan!! 

We pakten het OV weer terug, hebben alle natte spullen in onze hotelkamers uitgetrokken en onder een warme douche gesprongen. Wat kan een warme douche een beloning zijn na zo'n dag. 

Nadat we even hadden gechilld, en ik een video in elkaar heb geprutst voor het thuisfront, hebben we toch nog een keer de regen getrotseerd om wat te gaan eten. We kwamen uit bij een izakaya, da's een klein restaurantje waar je allemaal kleine hapjes kan bestellen. Soort tapas, maar dan Japans. Met een biertje erbij, die hadden we wel verdiend. 

En morgen hebben we ook weer leuke plannen, dus het lampje gaat hier zo alweer uit.